Hij maakte in de jaren negentig een krankzinnige tijd mee als leadzanger van de R&B-formatie Romeo. Met drie andere Rotterdamse jongens scoorde hij hit na hit en won een TMF Award en een MTV Video Music Award. De grootste klapper was Coming Home, een nummer dat in dertig (!) landen werd uitgebracht. De roem van toen was voor Milton Wijngaarde een droom die uitkwam. Toch heeft hij er geen heimwee naar. In de StemPodcast vertelt hij waarom niet, blikt hij terug op die roerige jaren en legt hij uit hoe hij, als zanger, mensen met zijn stem raakt.
• Beluister de aflevering van de StemPodcast met Milton Wijngaarde op Spotify, of op andere platforms.
Gekkenhuis op Bevrijdingsdag
Het was een gekkenhuis, zeker toen Romeo op Bevrijdingsdag 1999 van festival naar festival hopte, zo vertelt Milton in de StemPodcast®. Met een limousine, geëscorteerd door de marechaussee, snelden ze kriskras door het land. En overal waar ze kwamen, werden ze onthaald door duizenden fans en begeleid door politieagenten. Toch is van die dag niet de gekte hem bijgebleven, maar de stilte erna, tijdens de terugreis. “We hadden alle vier geen rijbewijs”, zegt hij. “En ons afspreekpunt was altijd metrostation Rotterdam-Alexander. Dus wij werden daar afgezet en vervolgens gingen we naar huis … met de metro dus. En dat was voor mij het teken van: zie je nou wel. Ik ben weer mij. Het is allemaal te gek hoor, dat juichen en zo. Maar zodra dat weg is, ben je gewoon weer Milton. Dan ga je lekker naar huis, lekker wat eten. Dáár gaat het dus om.”
Een goede basis
Vroegwijs, zou je de jonge Milton kunnen noemen. Product ook van een liefdevolle opvoeding, met duidelijke regels en kaders. Geen gekkigheid, hard werken, je best doen. “Mijn moeder was op vakantie in Suriname toen onze eerste single uitkwam, Always fall for love. Toen ze terugkwam, deed ze de televisie aan: muziekzender TMF. En toen zag ze mij staan, haar zoon! Terwijl ze daarvoor altijd had gezegd over dat zingen: ‘Nee, Milton, doe maar niet. Gewoon naar school gaan. Dit gaat ‘m niet worden. Geen gezeur’. Tja, toen schrok ze wel. Zo van: hee, hij heeft iets waarmee hij wat kan bereiken. Tegelijkertijd zorgde mijn moeder altijd voor liefde en warmte. We hadden het niet breed, maar er was altijd die basis.”
Geen school voor beroemd zijn
Het zorgde ervoor dat de jonge twintiger met beide benen op de grond bleef staan toen Coming Home in 30 landen werd uitgebracht. “Er is geen school voor beroemd zijn”, zegt Milton. “Je wilt je talent zo goed mogelijk benutten. Daar wil je op de lange termijn alles mee bereiken. Helaas komt daar dat beroemd zijn bij. Als je dan niet uitkijkt, word je geleefd. Gelukkig hadden wij een bepaalde basis. We zeiden ook tegen elkaar: ‘Wat wij doen, dat is van ons vieren’. Dus de muziekrechten gaven we bijvoorbeeld niet uit handen. Toch werden we slecht begeleid. En dan ga je elkaar dingen verwijten en raak je het kwijt.”
Kracht van stemgebruik: je intentie
Romeo viel na de enorme successen uit elkaar door botsende ego’s, zegt Milton. Later was er nog een korte reünie. Een tweede comeback zit er niet in, zeker niet sinds het plotselinge overlijden van medeoprichter Clifton Giersthove. Het contact met de andere Romeo-leden, de tweeling Julian en Spencer Barry, is goed. “We hebben een app-groep, we eten wel eens samen, zijn heel open en hebben ook lol. En we denken ook terug aan iets prachtigs wat we hebben gedaan. Het was een droom die uitkwam.” Inmiddels is Milton een solocarrière aan het opbouwen. Hij geniet ervan dat hij nu, als soloartiest, geen enkele concessie meer hoeft te doen. “Alles wat ik op artistiek vlak doe, komt van binnenuit en is echt van mij. “De kracht van je stemgebruik, zit ‘m in je intentie. Als het niet echt is, als je niet jezelf bent, gaan mensen het niet voelen. Dan gaat het niet werken.”
• Beluister de aflevering van de StemPodcast met Milton Wijngaarde op Spotify, of op andere platforms.
Naschrift: deze podcast is van 2021. Dit artikel is een recente, zo tijdloos mogelijke bewerking van het interview.
